Нашы гарады — Добруш

Добруш вядомы з XVI стагоддзя як вёска.

У адным з паданняў расказваецца, як сяляне, ратуючыся ад прыгнёту, шукалі месца для пасялення. I прыйшлі яны на круты бераг, дзе стаялі густыя дубовыя ды сасновыя лясы, і скрозь іх працякала звілістая блакітная стужка ракі. «Дабро ж»,— сказаў адзін. «И путь,— паказаў рукой удалечыню другі,— далёкий». Засталіся ўцекачы ў гэтым утульным месцы. Паселішчапачалі называць Добрушам, а рэчку — Іпуць. Вядомы з XVI стагоддзя як вёска Гомельскага староства Рэчыцкага павета Вялікага княства Літоўскага. Пасля ўваходу ў 1772 годзе ў склад Расійскай дзяржавы стала прыватным мястэчкам графа Румянцава, затым — князя Паскевіча. У гандлёвых кругах славілася вырабамі канатаў і парусаў.

ДОБРУШ или ДОБРУША

Начну с того, что Добруш — это город рек и мостов. В этом его отличие. Его можно назвать «Белорусской Венецией». Здесь сливаются две реки — Ипуть и Хорапуть, те дороги из варяг в греки, которыми наши древние предки пользовались не одну тысячу лет. Поселение изначально было образовано на островах.