Жлобін упершыню ўзгадваецца ў пісьмовых крыніцах пад 1492 годам.

Набліжаецца знамянальная падзея — 500-годдзе горада. Паселішча ж на месцы, дзе цяпер стаіць Жлобін, існавала, як сцвярджаюць гістарычныя крыніцы, яшчэ ў язычніцкія часы. Мяркуюць, што сваёй назвай Злобнае месца (пазней — Злобін, Жлобін) абавязана беглым людзям, якія хаваліся тут ад праследаванняў улад. У XV стагоддзі яно належала магнатам Хадкевічам, у час вайны цара Івана III з каралём Аляксандрам далучана да Расіі, затым зноў адышло да Літвы. Вядома, што ў 1818 годзе Жлобін лічыўся мястэчкам, у пачатку нашага стагоддзя, пасля таго, як у 1873 годзе быў адкрыт рух па Лібава-Роменскай чыгунцы, а ў 1902 годзе пачаліся зносіны паміж Пецярбургам і Адэсай — станцыяй, якая грузіла звыш 400 тыс. пудоў «пераважна лясных грузаў і часткова хлеба». Тут былі пабудаваны дэпо, вагонныя майстэрні, працавалі паштова-тэлеграфнае аддзяленне, народнае і чыгуначнае вучылішчы. Жыхароў налічвалася крыху больш чым 3 тыс.