У пачатку вайны, з З да 10 ліпеня 1941 г. каля Лёзна і ў в. Чарнаручча працавалі ЦК КП(б)Б і СНК БССР, тут сфарміравана 29 груп, якія былі адпраўлены за лінію фронту для разгортвання партызанскага руху на акупіраванай тэрыторыі.
Да 1919 г. на тэрыторыі, якая ўваходзіць у склад сучаснага Лёзненскага раёна, былі 4 воласці: Веляшковіцкая (уваходзіла ў склад Віцебскага павета Віцебскай губерні), Лёзненская, Высачанская, Дабрамыслянская (уваходзілі ў склад Аршанскага павета Магілёўскай губерні).
Тэрыторыя сучаснага Лёзненскага раёна, як і ўсё Падзвінне, была заселена ў эпоху мезаліту. У пісьмовых крыніцах 12 стагоддзя ёсць звесткі, паводле якіх землі, што ўваходзяць у сучасны Лёзненскі раён, знаходзіліся на мяжы Полацкага княства са Смаленскім. Ва ўмовах панавання натуральнай гаспадаркі гэтыя княствы паступова падзяляліся на больш дробныя.
