Гісторыя палацу у Жалудку

Першую згадку мясцовасці вакол Жалудка знаходзім у «Паведамленнях аб літоўскіх шляхах», тэксце, напісаным паміж 1385 і 1404 г. шпіёнамі крыжакоў. Нейкі Сцегявіла Шалутка меў двор каля сучаснага Жалудка.

Як і большасць маёнткаў, вакол якіх потым выраслі мястэчкі, Жалудок спачатку быў вялікакняскай маёмасцю, якая кіравалася намеснікамі ці цівунамі. Юры Стырнель, «чинивший суд и управу» ў Жалудоцкай воласці ў канцы княжання Казіміра і ў пачатку княжання Аляксандра, у дакументах зваўся жалудоцкім цівуном ці жалудоцкім намеснікам. Пераемнік яго па ўрадзе, дворны канюшы пан Марцін Храбтовіч, тытулуецца ў актах «наместникомъ» жалудоцкім.

Желудок

Желудок является одним из древних поселений Белорусского Понеманья. В письменных источниках он впервые упоминается около 1385 г. в донесениях шпионов Тевтонского ордена как сельское владение Стегевилла – «Stegewillendorf Szolutka». Вероятно, представители шляхетского рода Стегевилловичей выступали в роли управляющих великого князя литовского. В 1495 г. упоминаются княжеские подданные из Желудка Вороновичи. В 1480–1490 гг. великий князь Казимир заложил и построил в Желудке костел.