Тым часам ішлі працэсы, далучаўшыя Заходнюю Беларусь да БССР. Перадвыбарная кампанія закончылася 22 кастрычніка 1939 г. выбраннем 927 дэпутатаў Народнага Сходу Заходняй Беларусі. Сярод тых, хто 28 кастрычніка ўдзельнічаў у яго першым пасяджэнні ў тэатры тады беларускага горада Беластока, былі і прадстаўнікі Лунінеччыны. Тром з іх прысвечаны асобныя артыкулы.

У 30-ыя гады ў Лунінцы існавалі дзве друкарні, якімі валодалі багатыя яўрэі Абрам Айзенберг і Ізраел Левін. Прадукцыю яны выпускалі на польскай мове. У 1939 г., пасля ўстанаўлення Савецкай улады, гаспадары былі высланы на поўнач. На сходзе рабочыя адной з друкарняў абралі загадчыкам Шлому Альпінера, свайго таварыша па працы, сына вядомага ў горадзе майстра-муляра.

Другая сусветная вайна пачалася для Заходняй Беларусі 1 верасня 1939 г. Польская дзяржава падверглася нападу з Захаду, хаця найбольш верагодным праціўнікам яе правячыя колы доўгі час лічылі ўсходняга суседа — СССР. У 30-ыя гады заходнебеларускія землі, у тым ліку і лунінецкі край, былі картай, на якой штабы розных дзяржаў адпрацоўвалі пакуль уяўныя ўдары будучай вайны.

Апрача дзяржаўнай, у горадзе была і прыватная сярэдняя навучальная ўстанова (практычна такая ж гімназія) — расійская рэальная школа, якую ўтрымлівала Рускае дабрачыннае таварыства. Навучанне і тут вялося на польскай мове. Гэта прыватная школа таксама арэндавала памяшканні.

Былая вучаніца гэтай школы, пазней — актыўны член КПЗБ, А.І. Лабачэўская ўспамінала:

"У 30-ыя гады ў Польшчы ўзнік фашызм. Пад заклікам "Польшча для палякаў!" пачаліся ганенні на нацыянальныя меншасці. Беларусаў звальнялі з усіх устаноў. Вось і майго бацьку Івана Мініча Лабачэўскага прымусілі пакінуць займаемую пасаду начальніка станцыі. Наша вялікая сям'я (шасцёра дзяцей) засталася без сродкаў існавання. На вуліцы нельга было гучна размаўляць на роднай мове. У горадзе была закрыта "за камуністычны дух" прыватная руская рэальная гімназія. Я вучылася там.