Канстанцін Долмат, не маючы дзяцей "и движимый благочестивой ревностью о поддержании православия, преследуемого уже возникшей тогда унией, с согласия и жаления своей жены Анны из дома Юрковских" запісаў на Дзяцелавіцкую Прэабражэнскую царкву свае маёнткі — вёскі Дзяцелавічы, Лулінец і Мелясніцу разам з жыхарамі. У дароўным запісе была пастаўлена ўмова, каб кіева-пячэрскія манахі заснавалі ў Дзяцелавічах мужчынскі манастыр, падпарадкаваны Канстанцінопальскаму патрыярху і Кіеўскаму мітрапаліту.

Паміж 1622 і 1625 гг. адбылося ўзвядзенне манастыра. "Назву сваю гэты манастыр мае па сялу Дзяцелавічы, пры якім і пры рацэ Малай Цне становішча сваё мае, будучы абкружаны лясамі і балотамі. Начальства там здаўна ігуменскае, але калі дакладна і кім зацверджана, аб тым звестак няма... Царква там стаіць у імя Прэабражэння Гасподняга, драўляная, новая, іншыя манастырскія будынкі, а менавіта келляў для настаяцеля і браціі — дзесяць, паварня з пякарняю, амбара для хлеба і ўтрымання харчовых прыпасаў, хлявы і канюшні — усе драўляныя".