Адбылося гэта ў надзвычай старадаўнія часы, калі нашы продкі яшчэ, можа, язычніцкім багам пакланяліся, а таксама верылі свята ў тое, што ўсе праклёны ды намовы абавязкова спраўдзяцца — калі не ў адным пакаленні, то ў наступным немінуча. Так і гаварылі, што, маўляў, нельга нікога заклінаць ці праклінаць, бо такі чалавек ужо не выжыве, а калі і выкараскаецца, то страціць магчымасць жыць сярод людзей.
Каб жа толькі гаварылі, а то і прыклады прыводзілі, паводле якіх вынікала, што некаторых людзей звяло з белага свету нейкае чорнае жаданне злых чараўнікоў ці чараўніц. Так і ў нашым выпадку адбылося.

Фільм з цыкла «Зямля беларуская» распавядае пра гісторыю старога горада Нароўля, што на Гомельшчыне.

Аўтары дакументальнага серыяла задаліся мэтай аб’ехаць усе 118 раёнаў Беларусі і распавесці аб кожным з іх на роднай беларускай мове. Вынік гэтай працы — 118 непаўторных гісторый, якія апісваюць самыя цікавыя і прыгожыя мясціны нашай Радзімы.

Данная местность была заселена в глубокой древности. Тому свидетельствует археологический памятник Древнее поселище, который располагается в 300-х метрах на юго-восток от города на берегу реки Припять.

Александр Федорович Рогалев в районной книге «Памяць» (1998) сообщает, что название здешнего города состоит из приставки на-, корневого слова «ров» и суффикса — ля. Приставка на- указывает, что поселение находится вблизи какого-то важного объекта, суффикс — ля — что это именно поселение, а не местность. Важным объектом в данном случае выступает речка. Дело в том, что имя Рова, Ровка обычно присваивали бурным, стремительным, но небольшим речкам, ручьям, которые «рвали» землю, «прорывали» быстрым течением русло. Маленькая Рова являлась притоком великой Припяти. И она была и остается по сей день быстрой.