Аднавіць сапраўдную біяграфію гэтага чалавека няпроста, бо ў розныя часы, у залежнасці ад палітычнай сітуацыі, ён расказваў яе па-рознаму.

Антон Андрэевіч Сокал-Кутылоўскі нарадзіўся 7 лютага 1892 г. на хутары Перавалока-Дарагішча (пазней — Чырвоная Горка) Чучавіцкай воласці Лунінецкага павета. Бацькі былі дваранамі (адзін з продкаў у свой час змагаўся супраць туркаў на караблі "Сокал", за мужнасць атрымаў дабаўленне да прозвішча). У 1900 — 1905 гг. Антон вучыўся ў пачатковай школе ў Лунінецкім павеце. У 1910 г. закончыў Панявежыскую настаўніцкую семінарыю, у 1914 г. — геаграфічны факультэт Пецярбургскага універсітэта (па іншых даных, нібыта ў 1913 — 1915 гг. вучыўся на Пецярбургскіх політэхнічных курсах; потым працаваў тэхнікам-будаўніком у Тульскай губерні). У 1914 г. быў прызваны ў армію, прайшоў шлях ад падпаручніка да капітана, камандзіра роты і батальёна, меў салдацкі Георгіеўскі крыж. У 1918 г. некалькі месяцаў добраахвотна служыў у арміі Дзянікіна ў Растове, з-за хваробы вярнуўся на радзіму, дзе быў мабілізаваны ў Чырвоную Армію, але ў сакавіку 1919 г. дэзерціраваў да палякаў. З лета 1919 г. каля года ваяваў у арміі Юдзеніча пад Петраградам, потым — у Эстоніі, а неўзабаве вярнуўся на радзіму, жыў у Слуцкім павеце.

Мала імёнаў першых чырвонаармейцаў захавалася ў людской памяці — вельмі імкліва змяняліся падзеі на тэрыторыі нашага краю.

Вядома, што на франтах грамадзянскай вайны загінулі жыхары в. Велута Васіль Васільевіч Каховіч, Васіль Сцяпанавіч Каховіч, Павел Маркавіч Каховіч, браты Сяргей Сідаравіч і Піліп Сідаравіч Каховічы, Ігнат Піліпавіч Максімчык.

Некаторыя з былых чырвонаармейцаў загінулі ў час Вялікай Айчыннай: Міхаіл Мартынавіч Шыманскі з в. Запроссе, Майсей Апанасавіч Корчык з в. Лунін, Якуб Кусташ з в. Сітніцкі Двор.

У сакавіку 1919 г. А.М. Ільін перадаў "арганізаваныя ім 21-ы Валынскі і 2-і Палескі палкі, 2 браневікі, артылерыю" ў распараджэнне штаба 17-ай стралковай дывізіі і паехаў у Мінск. Яго чакаў новы адказны ўчастак. 14 сакавіка 1919 г. ён накіраваў Э.М. Склянскаму тэлеграму:

"Са сваім штабам, камандным саставам выязджаю ў глыбокі тыл праціўніка. Зноў выдзеленыя Вашым загадам 2 мільёны рублёў будуць выкарыстаны на фарміраванне, утрыманне палкоў у тыле праціўніка. Утрыманне 21-га Валынскага і 2-га Палескага палкоў павінна здзяйсняцца звычайным для чырвонаармейскіх палкоў парадкам..."

Аднак гэтыя палкі і некаторыя іншыя часці неўзабаве паказалі сябе не лепшым чынам.

Паўстанцы Палесся выдавалі газету "Лесное эхо", членамі рэдакцыйнай калегіі якой былі Ф.А. Казубоўскі, М.В. Вішнеўскі, Ф.І. Рамановіч, О.Ф. Растаргуеў, К.Ф. Русак, А.С. Карась.

15.01. Пасля ўступлення ў Лунінец часцей Чырвонай Арміі нямецкая дэлегацыя заявіла, каб чырвонаармейцы ачысцілі мястэчка для праходу яшчэ 50 тысяч іх войскаў з Гомеля. Немцы адкрылі агонь па чырвонай ахове, параніўшы трох і арыштаваўшы некалькі чалавек з Камуністычнага атрада. Інцыдэнт быў ліквідаваны на перамовах. Па дасягнутай згодзе станцыя аб'яўлялася нейтральнай, а мястэчка — у падпарадкаванні рэўкама. Нямецкі бок прынёс прабачэнні, вызваліў арыштаваных, вярнуў ім зброю. Рэўкам патрабаваў выплаціць параненым 90 тысяч рублёў.