Легенда

“Кажуць, што назву нашай вёсцы даў адзін чалавек-асілак, якога звалі Вялута. У надзвычай даўнія часы ўсё гэта адбывалася, але гісторыя і да нас дайшла. Пераказвалі яе людзі, пераказвалі і захавалі для нашчадкаў. Паслухайце і вы.

Аднекуль на Беларусь у той далёкі час прыйшло цэлае племя велетаў, якое паступова рассялілася па ўсёй нашай зямлі. Не такі тады быў народ, як цяпер. Надта многа было асілкаў, то яны нікога не баяліся. Крыкнуць адзін аднаму сваімі магутнымі галасамі, калі самі не спраўляюцца, і дапамога ўмомант прыспее. Тут і канец ворагам. Але найболей кожны асілак сам са сваімі сапернікамі спраўляўся. Справай уласнага гонару гэта ў іх лічылася, ці што. Толькі з ворагамі яны бязлітасна абыходзіліся, а так надзвычай добразычлівымі былі, нікому зла не чынілі, наадварот, дапамагалі ў цяжкія часы і ад голаду, і ад смерці выратавацца.

Велута на шляху да храма

У Брэсцкім аблвыканкаме пад № 682 ад 22.08.2005 г. зарэгістраваны “Прыход храма Святой Жывапачатковай Троіцы ў в. Велута”.

Ініцыятарам работы па аднаўленню праваслаўнай царквы ў вёсцы стала былы выхавальнік мясцовага дзіцячага садка Любоў Фёдараўна Хадатчук, якая выбрана старастай прыходскага савета, і былы вучань — Хлуд Валерый Уладзіміравіч. Абмеркаванню шэрагу арганізацыйных пытанняў быў прысвечаны сельскі сход з удзелам старшыні Бастынскага сельвыканкама Ф. М. Рашэцкага і айца Іаана — настаяцеля Бастынскага храма ў імя Святой Вялікапакутніцы Параскевы, да якога будзе прыпісана Вялуцкая царква. У бліжэйшы час мясцовая ўлада павінна выбраць зямельны ўчастак пад будаўніцтва храма, а прыходскі савет — пачаць збор сродкаў на яго рэгістрацыю і стварэнне праектна-каштарыснай дакументацыі будучай царквы.

З гісторыі вёскі Велута

У кожнага з гарадоў, як і ў людзей, свой лёс. Аднак любы горад пачынаўся з паселішча, хутара, вёскі. І гісторыі нават самых вялікіх гарадоў непарыўна звязаны з гісторыямі першых вясковых пасяленняў.

Свой лёс і ў нашай вёскі Велута. З гісторыі нам вядома, што слова “вёска” паходзіць ад старажытнаславянскага “вьсь” — у вузкім значэнні “земляробчае пасяленне” — асноўны від сельскіх насельніцкіх пунктаў на тэрыторыі сучаснай Беларусі.